Zdrowie




Awokado świetnie wpływa na nasz wzrok. Owoc ten jest bogaty w luteinę oraz zeaksantynę –składniki, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszych oczu. Wiele osób mających problemy ze wzrokiem lub prowadzący męczący oczy tryb życia (częsta praca przy komputerze lub tekście pisanym) spożywają luteinę jako suplement diety. Okazuje się, że ten składnik chemiczny możemy przyswajać w wyjątkowo przyjemny sposób – jedząc kilka razy w tygodniu np. bagietkę z guacamole.Składniki zawarte w awokado zapobiegają także występowaniu chorób oczu związanych z wiekiem – takich jak zaćma czy zwyrodnienie plamki żółtej.

Awokado zawiera również składniki, które zatrzymują lub znacznie spowalniają rozwijanie się komórek odpowiedzialnych za nowotwory szczęki. Zasługą tego jest unikalne połączenie składników odżywczych w tym owocu – razem występują tu witaminy C, E oraz kwas foliowy.

Owoc awokado ma także ciekawe właściwości polegające na zwiększaniu zdrowotnych walorów innych produktów. Przykładowo badania przeprowadzone przez Uniwersytet Stanowy Ohio wykazały, że jeśli pomidory zjada się wraz z awokado, organizm potrafi „wykrzesać” z nich 4 i pół razy więcej likopenu – antynowotworowego składnika znajdującego się czerwonych owocach.

Jak to możliwe? Zdrowy tłuszcz awokado pomaga organizmowi przyswajać zdrowe składniki odżywcze. Dlatego guacamole połączone z innymi warzywami (wspaniale sprawdzają się pomidory, papryka, cebula czy czosnek) jest świetną i niezwykle zdrową przekąską.

Warto tu zaznaczyć, że miąższ awokado jest wyjątkowo oleisty i tłusty a zarazem bardzo zdrowy. Utarte awokado może zastąpić Ci np. majonez; w konsystencji jest stosunkowe podobne, ale zawiera mniej tłuszczów oraz więcej białka i błonnika.



Bakłażan to doskonałe źródło błonnika, witaminy C, A i B2 oraz pierwiastków takich, jak: wapń, żelazo, fosfor i potas.

Najlepsze są te z gładką skórką, bez plam i przebarwień. Wybierajmy tylko dojrzałe warzywa. Miąższ, pod naporem palca, powinien się lekko uginać. Niedojrzałe bakłażany zawierają solaninę i są trujące!

Bakłażan ma właściwości odtruwające, dlatego szczególnie polecany jest np. po kuracji antybiotykowej. Ponadto, działa wykrztuśnie, korzystnie wpływa na układ kostny i moczowy oraz poprawia przemianę materii. Obniża poziom cholesterolu, przez co zapobiega miażdżycy tętnic i chorobom układu sercowo-naczyniowego. Przydaje się również w leczeniu dolegliwości wątrobowych. I choć doskonale smakuje, jest niestety ciężkostrawny. Powoduje wzdęcia, dlatego nie jest zalecany kobietom w ciąży, dzieciom oraz osobom cierpiącym na reumatyzm, podagrę, choroby układu pokarmowego i nerek.

Śledzie są bogatym źródłem pełnowartościowego i dobrze przyswajalnego białka. Zawierają sporo tłuszczu, bo aż 16 g w 100 g. To właśnie jest największa zaleta śledzi! Aż 70 proc. tego tłuszczu stanowią dobroczynne dla zdrowia kwasy tłuszczowe jedno- i wielonienasycone. Szczególnie cenny jest kwas EPA, który rozszerza naczynia krwionośne, redukuje zlepianie krwinek i tworzenie zakrzepów. Ponadto reguluje ciśnienie tętnicze krwi oraz obniża poziom cholesterolu, a przy tym zwiększa odporność.
Śledzie są bogatym źródłem witamin A i D oraz E, która ma działanie przeciwmiażdżycowe. Jest w nich sporo witaminy B6 (100 g ryby pokrywa w 20 proc. dzienne zapotrzebowanie na B6) oraz witaminy B12 (jej zawartość w 100 g przewyższa dzienne zapotrzebowanie aż czterokrotnie). Śledzie dostarczają także dużo żelaza, cynku i miedzi oraz fosforu i jodu.
Choć śledzie zalicza się do tłustych ryb, nie znaczy to jednak, że są bardzo kaloryczne (100 g dostarcza tylko 160 kcal). Mają przy tym sporo potasu, który ułatwia usuwanie nadmiaru wody z organizmu. W dodatku zawarty w nich kwas omega-3 przyśpiesza przemianę materii i spalanie tłuszczu. Śledzie wpływają też na nastrój, zwiększając poziom serotoniny, działają przeciwdepresyjnie, wzmacniają pamięć i koncentrację.

Szpinak
Szpinak jest warzywem stanowiącym cenne źródło soli mineralnych, zwłaszcza magnezu i fosforu, oraz witamin, zwłaszcza A,E i C, wyróżnia się także na tle innych warzyw dużą zawartością białek. Pozostałe składniki występują w przeciętnych lub niewielkich ilościach, ewentualnie, tak jak w przypadku żelaza i wapnia, są związane chemicznie i nie są wchłaniane w organizmie człowieka.